دوربین ها به طور معمول از لنز (برای کانونی کردن تصویر بر روی حسگر حساس به نور)، حسگر، سیستم پردازش تصویر، سیستم تأمین توان الکتریکی و یک جعبه دربرگیرنده این تجهیزات تشکیل یافته اند. برای نگهداری تصاویر، ترکیبی از فن آوری پیشرفته حسگر تصویر و ذخیره در حافظه استفاده میشود و اجازه میدهد که تصاویر در شکل دیجیتال گرفته شوند و به سرعت و بدون نیاز به عملیات خاصی در دسترس باشند.


حسگر دوربین ها در دو نوع CCD یا CMOS تولید می شوند. حسگر CCD به صورت ردیفها و ستونهایی از حسگرهای نقطه ای نور هستند که هر چه تعداد این نقاط بیشتر و فشرده تر باشد، تصویر دارای دقت بالاتری است. هر حسگر، نور را به ولتاژی متناسب با درخشندگی نور تبدیل می کند و آن را به بخش تبدیل سیگنال های آنالوگ به دیجیتال ADC میفرستد که در آنجا نوسانات دریافتی از CCD به کدهای مجزای باینری (عددهای مبنای دو به صورت صفر و یک تبدیل میشود. خروجی دیجیتال ADC به یک پردازنده سیگنال های دیجیتال DSP فرستاده میشود که کنتراست و جزئیات تصویر در آن تنظیم می شود و قبل از فرستادن تصویر به حافظه برای ذخیره سازی، آن را فشرده می کند. هر چه نور درخشنده تر باشد، ولتاژ بالاتری تولید میشود و در نتیجه پیکسل ها نیز روشن تر می شود. هر چه تعداد این حسگرها که همچون نقطه هستند بیشتر باشد، وضوح تصویر به دست آمده بیشتر است و جزئیات بیشتری از تصویر گرفته میشود.
حسگرهای CCD یا CMOS در طول عمر دوربین در جای خود ثابت بوده و بدون نیاز به تعویض کار می کنند.