سازمان های ایجاد کننده ی استاندارد شبکه

استاندارد قراردادی مستند است که ویژگی های تکنیکی یا معیارهای دقیق چگونگی پیاده سازی و استفاده از یک محصول یا تولید را تشریح می کند. به خاطر استفاده ی گسترده از سخت افزارها و نرم افزارهای مختلف، امروزه استانداردها در شبکه دارای جایگاه ویژهای می باشند. بدون استاندارد، طراحی و پیاده سازی شبکه کار دشواری است زیرا تضمین با هم درست کار کردن سخت افزارها و نرم افزارهای تولید شده توسط شرکت های مختلف کاری دشوار است. برای نمونه اگر کابل شبکه ی تولید شده توسط شرکتی دارای قطر ۱ سانتیمتر و روکش دیواری تولید شده توسط شرکت دیگری دارای قطر ۰.۸ سانتیمتر باشد نمی توان کابل را در روکش دیواری قرار داد.

یکی از نکات مهم در خرید تجهیزات شبکه، به خرج دادن دقت لازم در استانداردهای قابل پشتیبانی آن تجهیزات می باشد. به خاطر داشته باشید استاندارد، همیشه معرف حداقل توانمندی های یک دستگاه یا خدمت است. برای نمونه دو کابل شبکه ی مختلف که دارای حداقل استاندارد برای انتقال داده با سرعت مشخصی هستند را در نظر بگیرید. در این حالت ممکن است یکی از آنها دارای قابلیت بیشتری نسبت به استاندارد معرفی شده باشد و سرعت خیلی بهتری از آنچه که معرفی کرده است را در اختیار قرار دهد. به خاطر رشد سریع صنعت رایانه، سازمان های مختلف اقدام به ارائه ی استاندارد می کنند، که در این میان برخی شرکت ها وظیفه ی یکسان سازی این استانداردها را برعهده دارند. برای نمونه، ANSI و IEEE استانداردهای شبکه های بی سیم را تنظیم می کنند. فهرست استانداردهای صنعت رایانه و شبکه خود یک دایرﺓ المعارف را تشکیل می دهد و نیازی به شناخت تمام آنها نمی باشد. در زیر سعی شده است برخی از مهمترین استانداردهای این صنعت معرفی شود.

ANSI

ANSI(مؤسسه ی استانداردهای ملی آمریکا: American National Standards Institute) سازمانی است با بیش از هزار نماینده از صنعت و دولت که استانداردهای صنعت الکترونیک و دیگر زمینه های علمی مانند سلامتی و امنیت، مهندسی شیمی، مهندسی هسته ای و صنعت ساختمان سازی را تعیین می کنند. این سازمان هیچ شرکتی را اجبار به استفاده از استانداردهای تعیین شده نمی کند، بلکه برای انجام بهتر کارها، استانداردهای تعیین شده را به ایشان پیشنهاد می کند. برای تهیه ی اسناد استانداردهای ANSI می توان از طریق پایگاه اینترنتی این سازمان (WWW.ansi.org) اقدام کرد.

EIA و TIA

EIA (اتحادیه ی صنعت الکترونیک: Electronic Industries Alliance) سازمانی است اقتصادی که از شرکت های تولید کننده ی قطعات الکترونیکی سراسر آمریکا تشکیل شده است. این سازمان افزون بر تنظیم استانداردهای لازم برای اعضاء خود، به ANSI در نوشتن استانداردها و وضع قوانین مطلوب در راستای رشد صنعت رایانه و الکترونیک کمک می کند.

در سال ۱۹۸۸، یکی از زیر مجموعه های EIA با USTSA ادغام شد و TIA(انجمن صنعت ارتباطات: Telecommunications Industry Association) را تشکیل دادند. TIA روی استانداردهای مرتبط با فن آوری اطلاعات، بی سیم، ماهواره، فیبر نوری و تجهیزات مخابراتی متمرکز می باشد. شاید شناخته شده ترین استاندارد اتحادیه ی TIA/EIA، راهنمای نصب کامل شبکه در ساختمانهای تجاری با عنوان « سری TIA/EIA 568-B» است. برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص شرکت TIA به آدرس WWW.tiaonline.org و شرکت EIA به آدرس WWW.eia.org مراجعه کنید.

IEEE

IEEE(موسسه ی مهندسین الکتریسیته و الکترونیک: Institute of Electrical and Electronic Engineers) که به صورت «I-triple-E» خوانده می شود، انجمنی بین المللی است که از مهندسین متخصص تشکیل شده است. هدف اصلی این سازمان، رشد آموزش و توسعه ی زمینه های علمی رایانه و مهندسی الکترونیک است. این انجمن هر ساله میزبان جلسات و کنفرانس های زیادی بوده و مقالات علمی و آموزشی مختلفی را برای اعضای خود منتشر می کند.

در جامعه ی متخصصین شبکه، مقالات تکنیکی و استانداردهای IEEE از اعتبار بسیار بالایی برخوردار می باشند. برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر در خصوص اسناد IEEE به آدرس WWW.ieee.org مراجعه کنید.

ISO

ISO(سازمان بین المللی استانداردهای جهانی:  International Organization for Standardization)، در ژنو سویس واقع شده است و دارای مجموعه ای از استانداردهای سازمانی است که بیش از ۱۵۷ کشور از آن استفاده می کنند. هدف ISO گسترش استانداردهای بین المللی فن آورانه است تا با استفاده از آنها، تبادل اطلاعات ساده تر گشته و مشکلات اقتصادی به حداقل برسد. ISO افزون بر تولید استانداردهای فن آوری اطلاعات، در زمینه های مختلفی چون بانکداری، نساجی، بسته بندی، توزیع مناسب، تولید انرژی، فرهنگ مصرف، کشتی سازی و خدمت های مالی نیز اقدام به ارائه ی استاندارد می کند. ISO تا کنون بیشتر از ۱۷۰۰۰ استاندارد در زمینه ی تولیدات و فعالیت های مرتبط با رایانه را ارائه داده است. برای اطلاعات بیشتر می توانید به آدرس WWW.iso.org مراجعه کنید.

ITU

ITU (اتحادیه ی بین المللی ارتباطات: International Telecommunication Union) آژانس ویژه ای در ایالات متحده است که ارتباطات بین المللی از جمله فرکانس های رادیو و تلویزیون، مشخصات مرتبط با تلفن و ماهواره، ساختارهای شبکه و تعرفه های ارتباطات جهانی را تنظیم می کند. ITU ابتدا در سال ۱۸۶۵ در پاریس تشکیل و سپس در سال ۱۹۴۷ به ایالات متحده منتقل شد که در حال حاضر ۱۹۱ کشور عضو این سازمان می باشند و از سیاست ها و استانداردهای ارائه شده ی آن استفاده می کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر راجع به این آژانس به آدرس WWW.itu.int مراجعه کنید.

ISOC

ISOC(انجمن اینترنت: Internet Society) انجمنی متشکل از متخصصین است که در سال ۱۹۹۲ ایجاد و در راستای توسعه ی استانداردهای تکنیکی اینترنت در حال فعالیت می باشد. گروه های مختلفی مانند IAB و IETF تحت سرپرستی ISOC در راستای تولید استانداردهای تکنیکی و ارتباطی در زمینه ی اینترنت در حال فعالیت می باشند که برای دریافت دانش بیشتر در این خصوص می توان به آدرس WWW.isoc.org مراجعه کرد.

IANA و ICANN

هر رایانه ی عضو شبکه برای فعالیت نیاز به داشتن یک آدرس یکتا دارد. این موضوع در اینترنت، با توجه به گسترده بودن تعداد رایانه ها و تبادل اطلاعات تمام آنها در آن واحد بسیار مهم و ضروری است. به آدرس استفاده شده برای شناسایی رایانه های عضو اینترنت و هر شبکه ی مبتنی بر TCP/IP، آدرس IP (Internet Protocol) گفته می شود. سازمان های سراسر جهان برای اطمینان از این که هر دستگاه متصل به اینترنت دارای یک آدرس IP واحد باشد، به اجبار به سمت مدیریت متمرکز آدرس IP رفتند.

در ابتدا یک گروه غیر انتفاعی با نام IANA (مرجع اعداد واگذاری شده اینترنتی: Internet Assigned Numbers Authority) آدرس های IP را ثبت و نگهداری و چگونگی توزیع و تقسیم آنها را تعیین می کرد. IANA در آغاز ۱۹۹۷ فعالیت های خود را با سه RIR (دفاتر اینترنت منطقه ای: Regional Internet Registries) : 1- ARIN (American Registry for Internet Numbers) 2- APNIC (Asia Pacific Network Information Center) 3- RIPE (Reseaux IP Europeens) هم راستا کرد. RIR یک آژانس غیر انتفاعی است که آدرس های IP توزیع شده ی اختصاصی و عمومی را مدیریت می کند. پس از ۱۹۹۰، سازمان تجارت ایالات متحده تصمیم به مدیریت نام دامنه و آدرس های IP گرفت. این سازمان یک شرکت اختصاصی و غیر انتفاعی با نام ICANN(شرکت اینترنتی اعداد و نام های تخصیصی: Internet Corporation for Assigned Names and Numbers) را تأسیس کرد. در حال حاضر ICANN مدیریت نام دامنه ها و آدرس های IP را برعهده دارد.

به خاطر این که افراد و سازمان های غیر تجاری امکان دریافت مستقیم آدرس IP از RIR یا IANA را ندارند، این سازمان ها گروهی از آدرس ها را به ISPها (خدمت دهنده اینترنتی: Internet Service Provider) اجازه داده اند تا به کمک این شرکت های تجاری کوچک بتوانند در سراسر دنیا امکان استفاده از اینترنت را برای همه مهیا کنند. برای اطلاعات بیشتر در خصوص IANA و ICANN می توانید به آدرس های WWW.iana.org و WWW.icann.org مراجعه کنید.